Met angst en beven..

Ik ben een mietje. Een schijterd. Een angsthaas. Soms ben ik best stoer hoor. Ik durf bijvoorbeeld te bungeejumpen of op tientallen meters hoogte stellages te bouwen. En een spin oppaken en naar buiten brengen durf ik ook. Maar als het op prikken of de tandarts aankomt ben ik bang. Heel bang.

Afgelopen december toog ik met mijn kinderen naar de tandarts. Vond ik best stoer vanmezelf: met mijn kinderen iets doen wat ik zelf eng vind. We gingen nog net voor het nieuwe jaar, kon ik mooi de verzekering aanpassen aan de prognose van de beste man. Ik denk dat hij dat rook ofzo, want hij zei waar ik al jaren bang voor was: 'Je verstandskiezen moeten eruit, Wat zeg je? Ja alle vier ja. Nee, dat doe ik niet zelf, dat doet de kaakchirurg.'

PANIEK PANIEK PANIEK!!

PANIEK!!

Goed, ik heb in- en uitgeadment en afspraak gemaakt. Voor in de vakantie, want: wel zo praktisch. Lekkere invulling van mijn vakantie ook. Fijn aan het begin, zou ik de hele week hebben om bij te komen.

Vandaag om 13.00 mocht ik me melden. Ter voorbereiding en om de tijd te verdrijven vanmorgen nog snel wat dingen in huis op orde gemaakt (want: doembeeld: de rest van de week ben ik nergens toe in staat). Vloeibaar voedsel in geslagen, icepacks gekocht en mezelf en mijn angst serieus nemend opppas geregeld voor de kids zodat manlief me kon begeleiden. Om 11.36 begon de angst toe te slaan. Buikpijn, slecht humeur, hoge adem. Toen we rond 12.15 in de auto stapten was het er weer.

PANIEK PANIEK PANIEK!!

PANIEK!!

Goed, ik heb in- en uitgeademt en me gemeld. Een lieve mevrouw gaf me een afschuwelijke folder waarin alle klachten werden opgesomd die ik achteraf kon krijgen. Na tien gezellige minuten in de wachtkamer (met die folder) werd ik naar behandelkamer slachtbank geleid. En toen bleek: ik ben een mietje, een schijterd, een angsthaas. Ik ging al huilen van de verdoving, wilde dat de manlief mijn handje vasthield bij die prikken, lag te shaken in de stoel, ging grommen toen ze mijn kaak bijna uit zijn verband rukten (terecht overigens, een ontwrichte kaak hoort toch zeker niet bij de behandeling?) en moest achteraf nog op een ander bedje liggen om te voorkomen dat ik flauwviel.

Maar goed, ik ben niet gillend weggegerend en ik heb het overleefd. De rest van de dag heb ik geteerd op pijnstillers (doe maar even geen dopingcontrole), ragout en water door een rietje. De nacht wordt vast een groot succes.

Weet je wat, ik plan vast een nieuwe afspraak voor de meivakantie. Dolletjes!

 

(Zo zag in de voorbereidende nachtmerries de kaakchirurg eruit. Zie je wel, ik moet geen Finding Nemo meer kijken)