zondag 9 maart 2014

Elk voordeel heeft zijn nadeel

´Ik leef toe naar Pasen´ zegt mijn profielfoto op Facebook, ´tot 20 april´.

Een oude bijbelse gewoonte is ´vasten´: gedurende een bepaalde tijd niks eten om je zo toe te wijden aan en te focussen op God. Waar vasten voor mij lange tijd iets was 'uit de tijd van de bijbel', lijkt het de laatste jaren weer in opkomst. En dan in allerlei vormen. Vasten van eten, van drinken, van luxeproducten, van alcohol en, erg populair: van Facebook. En ik doe mee.

Ik hou echt van Facebook. Ik vind het leuk om op de hoogte te zijn van het leven van mensen die ik vaak, maar juist ook die ik minder vaak zie. Ik hou van de woordspelletjes die erg gespeeld worden. Ik hou ervan links naar artikelen tegen te komen die ik anders nooit gevonden zou hebben. En ik hou ervan linken te leggen: hij zoekt en zij biedt aan; ze kunnen elkaar helpen!

Maar elk voordeel heeft zijn nadeel, zo ook Facebook. In mijn geval kost het me veel te veel tijd en veel te veel aandacht. Ik ben de rem kwijt op hoe vaak ik mijn Facebook check. Het is een ingesleten slechte gewoonte geworden om op elk 'dood' moment mijn wall te vernieuwen. Terwijl de kinderen Sesamstraat kijken, Facebook ik in plaats van met ze mee te genieten van Pino zijn avonturen. En op heel veel andere momenten doe ik dat ook. Ik kan mezelf zomaar een uur verder vinden op de bank, verzonken in jan en alleman zijn al dan niet spannende avonturen en het verzinnen van reacties daarop.

De veertig dagen voorafgaand aan Pasen Facebook (en Twitter) ik niet. Om af te kicken, tijd in te ruimen en me te focussen. Tijd en focus voor de dingen die er echt toe doen: Mijn geweldige gezin, vrienden, familie. En ook tijd en focus op Pasen: Op Jezus leven, lijden, sterven en opstanding. Op de vreugde van het leven met Hem, maar ook de vreugde en het verdriet in deze wereld.

De 40-dagenkalender van Tear ging de afgelopen week over 'Delen in het lichaam'.  Het zette me weer stil bij het feit dat we wereldwijd onderdeel zijn van hetzelfde lichaam van Christus. En, zoals de schrijver ons leert, dat brengt verbondenheid met zich mee, maar ook verantwoordelijkheid. Die nemen we mee, de nieuwe week in.


Hoe het nou kan dat je dit bericht leest via een linkje op Facebook of Twitter? Daar heeft mijn blog een knopje voor. En dat gebruik ik dan weer wel :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten