dinsdag 3 juni 2014

Drie

Het huis is versierd, de cakjes staan klaar. Vanmorgen trakteerde hij op de peuterspeelzaal. Glimmend en glunderend maar zonder muts. Die wilde hij niet op, dat had hij ´s morgens al verteld. En als hij eenmaal iets in zijn hoofd heeft, is de kans klein dat het zonder strijd anders gaat. En om nou strijd te maken om een muts..

Nog een nachtje, dan is hij jarig. ´Eerst word ik drie en dan vier en dan ga ik ook naar school´, is het antwoord dat je krijgt als je vraagt hoe oud hij wordt. En hij weet ook al wat hij hebben wil. Al sinds januari ofzo: 'En als ik jarig ben, dan vraag ik een waterpistool en dan spuit ik jou helemaal nat papa. Omdat jij een grapjesmaker bent'.  En zo zal het geschieden.

Hij lijkt eigenlijk niet zo onder de indruk. Zijn zus is drukker met het plakken van stickers op de aftelkalender dan hijzelf. En ik was vanavond toen ik hem in bed legde duidelijk sentimenteler dan hij. Ik zong alle slaapliedjes, ook mijn zelfverzonnen exemplaar over dat hij mijn wondertje is.

Ik aaide door zijn blonde stekels die voor even naar Zwitsal roken maar morgen waarschijnlijk weer naar zand en dacht na over weer een jaar moeder van dit prachtexemplaar. Over de volzinnen die soms uit mijn mond rollen. Over hoe stoer hij is maar soms ook zo verlegen. Over hoe hij mij elke dag laat zien dat sommige dingen gewoon in je genen zitten. Zoals liefde voor auto's en voetballen en 'pieuwen' met een stok. Over hoe hij vandaag voor me uit racete op zijn loopfiets en hard schreeuwde 'ik ga lekker toch niet naar jou luisteren!' maar me toch maar volgde toen ik zei dat ik een hut ging bouwen. Zoals ik elke dag een hut bouw omdat hij daar zo van houdt. Over hoe hij zijn hele leven nog niet goed warm heeft gegeten maar ik zeker weet dat hij morgen wel drie pannenkoeken wegwerkt.

Ik zong 'De Here zegent jou' en vroeg: 'Weet je wel hoeveel ik van je hou?'. Hij spreide zijn armen en zei 'Zoveel!' en ik spreide ook mijn armen en zei: 'Ja, zoveel!'



3 opmerkingen: