Zomerreces

Het gepiep is niet van de lucht. Er wordt ´s middags weer geslapen. Mijn kinderen zeuren. Ik denk dat ik ook zeur. Als ik ´s ochtends opsta, begin ik al met toeleven naar het moment dat ik weer naar bed mag. Ik ben moe, zo moe.

Mijn hoofd zit vol. Vol met wat ik deed en met wat ik nog moet doen. Vol met meer meer plannen en ambities dan tijd. Met dromen die nog vorm moeten krijgen. Met wie ik ben en met wat ik wil zijn. En met de realiteit van alledag. Ik ben moe, zo moe.

Het is niet erg en het is niet gek. Het is tijd voor vakantie. En guess what: die begint vandaag. We gaan uit de structuur van alledag. Uit de verplichtingen, uit wat moet. En we stappen in een periode van zes heerlijke weken samen zijn. Samen uit en samen thuis.

En ik stel bij deze mijn zomerreces in. Ik leg het werk neer deze zomer. Ga uitrusten. En dan krijgt mijn hoofd weer ruimte. Om te dromen en te plannen. Om na te denken en ook gewoon niet.

Ik ga zes weken niet bloggen. Ook die zelfopgelegde (leuke!) druk gaat er even af. Of ik niet schrijf is een ander verhaal.

U hoort het wel, zo rond de eerste van september. Dan ben ik er weer, hopelijk uitgerust en met een opgeruimd hoofd.

GENIET!